Abio vi, abio vi,
kun foliar fidela!
Vi verdas ne nur en somer’,
sed eĉ dum vintra neĝa ter’.
Abio vi, abio vi,
kun foliar fidela!

Abio vi, abio vi,
Al mi tre multe plaĉas.
Ho, kiom ofte ĝojis mi
en la kristnaska bril’ be vi!
Abio vi, abio vi,
Al mi tre multe plaĉas.

Abio vi, abio vi,
instruon donas bonan:
Espero kaj la konstantec’
konservas forton de junec’.
Abio vi, abio vi,
instruon donas bonan.