Al vilaĝo du vojetoj kondukas,
paroli kun amatin’ mi deziras.
Ĉe l’ ferenstro rozmarenon havas ŝi,
jam tre ofte malvamumis mi sub ĝi.

Blua prunel’ maturiĝos, nigriĝos,
edzinet’ en ĉi vilaĝ’ mi ne estos!
Tiel frue kial min edzinigi?
Ne la rozon, sed burĝonon deŝiri?