El: Maten- kaj vesperkantoj por infanoj de H.E.Jensen, 1956.

Dankon havu Di'!
dolĉe dormis ni!
kuŝis la infano sur kuseno.
Kiel la' birdar'!,
fiŝoj en la mar'
ĝoju nun en sunbril' de l'edeno.

Kun ĉiela bril'
en la homazil'
venkis la sunlum' en ĉiu koro.
Kokoj kriis nun
ĝoje al la sun',
ĉiuj langoj kantas kun humoro.

Ĉiu malriĉul'
laŭ laborregul'
al okupo estas jam survoje.
Povra dommastrin'
same urĝas sin,
por ke la infanoj satu ĝoje.

Paĉjo al labor',
Panjo - iris for,
tamen forlasite ne ni sidas.
Mankas ja komfort'
post ŝlosita pord';
tamen Dian helpon jam ni vidas.

Ne al eta best'
mankas dom' kaj nest',
eĉ paser' malriĉa hejmon havas.
Eta plej estaĵ'
sentas sin en kaŝ' ;
ankaŭ nin la Dia forto savas.

Gaje kriis nun,
koko al la sun';
en animo ĉiu viv' sin movis.
Kiel la birdar',
fiŝoj en la mar'
ankaŭ ni la am-azilon trovis.

Gud ske tak og lov!

Gud ske tak og lov!
Vi så dejligt sov!
Barnet lå med varme kind på puden.
Nu som fuglen frisk!
Rask som havets fisk!
Morgensolen titter gennem ruden.

Med hin glans fra sky
kom der lys i by,
kom der glimt af sol i alle sjæle.
Alle haner gol,
hilsed glad Guds sol,
alle vævre tunger små fik mæle.

Fattigt mand fuldstærk
går nu til sit værk,
rask hver hånd sig rører nu med glæde.
Fattig kone må
til sin dont udgå,
at de små skal ej for brødet græde.

Fader gik sin vej,
moder ser vi ej,
dog i nød vi sidde ej tilbage.
Arnens ild er slukt,
hjemmets dør er lukt,
Gud dog sørger for os alle dage.

Ej den mindste mus
savner tag og hus,
fattigst spurveunge har sin rede.
Ej den mindste fugl
savner ly og skjul,
vi skal heller ej om fristed lede.

Lystig hanen gol,
hilsed glad Guds sol,
for hver sjæl er lys og lyst oprundet.
Nu, som fuglen frisk!
Rask som havets fisk!
Vi har kærligheds-asylet fundet.