Tiu belulino metis surpalpebre
fumon el fajrujo
arda de la kor'…
Ĉi fraŭlin' reĝinvestita
montras makulitajn lipojn
post kisad' al histrion'…
Min trafas de la balkono
sur miaj ŝultroj
parfuma ŝpruco
kiu aldonas ensorĉon
en tiu nokto de karnaval'.

Refreno:

Pasie diras mi: “Mi volus koni vin
fraŭlin' alivestita
kiu forte ravas min”.
Respondas gaje vi:
“Ĉu vi rekonas min?
Mi estas la fraŭlino kiu vere amas vin!”

Ne ŝanĝu l’ voĉon plu
kaj restu apud mi;
mi serĉas tra l’ parado
vian bildon kun pasi'…
La maskon ĵetu vi,
mi celas koni vin
ĉar multe suferigas
min la dubo, ho, fraŭlin'.

Kun mokema sono ludas la korneton
blonda fraŭlineto
ĝuste apud mi
kaj dum la parado bruas
“paŝtistino” ĵuras
ke la amo tuj mortigos ŝin.
Iru ni tra l’ avenuo
la fideluloj
de l’ gaja dio
ĉar inter rido kaj bruo
baldaŭ ekbrulos la karnaval'.

Refreno

Origina titolo:

Siga el Corso

Esa Colombina
puso en sus ojeras
humo de la hoguera
de su corazón…
Aquella marquesa
de la risa loca
se pintó la boca
por besar a un clown.
Cruza del palco hasta el coche
la serpentina
nerviosa y fina;
como un pintoresco broche
sobre la noche
del Carnaval.

Decime quién sos vos,
decime dónde vas,
alegre mascarita
que me gritas al pasar:
“-¿Qué hacés? ¿Me conocés?
Adiós… Adiós… Adiós…

¡Yo soy la misteriosa
mujercita que buscás!”
— ¡Sacate el antifaz!
¡Te quiero conocer!
Tus ojos, por el corso,
va buscando mi ansiedad.
¡Tu risa me hace mal!
Mostrate como sos.
¡Detrás de tus desvíos
todo el ano es Carnaval!

Con sonora burla
truena la corneta
de una pizpireta
dama de organdí.
Y entre grito y risa,
linda maragata,
jura que la mata
la pasión por mí.
Bajo los chuscos carteles
pasan los fieles
del dios jocundo
y le va prendiendo al mundo
sus cascabeles el Carnaval.

Decime quién sos vos…