Vidu ankaŭ Kial vi, junulet´ kaj Granda superakvo

Domaĝe, knabo, ke vi trans akvo loĝas,
prenis akvo l’ponton, vi al ni ne venas,
ej, vi al ni ne venas.

Venu nur, junulo, dimanĉe matene,
mi vin ja ornamos verde, rosmarene.

Se mi al vi venus, poste vi ploradus,
per tuketo ruĝa larmojn vi viŝadus.

Mi al vi venadus, kara kolombino,
se vi min ekvekus antaŭ noktofino.

Ho, se li venadus, ja vi ne ploradus,
per tuketo ruĝa larmojn ne viŝadus.

Li al vi venadus, kara kolombino,
se vi lin ekvekus antaŭ noktofino.