Saltis kulo kun elan'
kaj rompiĝis kruro,
En kulapotekon tuj
kuris ĉiu kulo.

Reĝustigis mem la ĉef'
la rompitan kruron,
oni lasis en ĉarej'
la malsanan kulon.

La parencoj venas jam,
ĉiuj la konatoj,
kolektiĝas en amas'
la plej bonaj pladoj.

Resaniĝis do la krur',
sentas kulo ĝoje
kaj al pinto de la arb'
estas jam survoje.