Soriko

Teksto

Realecon nun akceptas mi kuraĝe,
Pri l'uniko nur la solan penson spronas:
Ke mi havas la sorikon en la kaĝo,
Dum aliaj tiun beston eĉ ne konas.

Estas homoj turmentataj de la febro,
Dum aliaj venas kuŝi sur la plaĝon.
Sed l' soriko laŭ destino fosas teron,
Kiun mi por ĝi enŝutis en la kaĝon.

En printempo vivo havas plian sencon,
Mi ankoraŭ en la kaĝo trovos lokon,
Se l' soriko ekenuos en soleco,
Tiam mi por ĝi aĉetos salikokon.

Realecon nun akceptas mi kuraĝe,
Pri l'uniko nur la solan penson spronas:
Ke mi havas la sorikon en la kaĝo,
Dum aliaj tiun beston eĉ ne konas.

Не пугаюсь я реальности нисколько.
Жизнь моя одной лишь мыслею согрета.
У меня на кухне в клетке землеройка,
А у многих землеройки в клетке нету.

Люди едут кто на пляжи, кто на стройки,
Умирают кто от СПИДа, кто от гриппа,
У меня на кухне в клетке землеройка,
Роет землю, что я ей туда насыпал.

За окном весна и кошкам проходящим,
Землеройка улыбается лучисто.
Я поставлю в уголке на кухне ящик,
И куплю для землеройки камнегрызку.

Не пугаюсь я реальности нисколько.
Жизнь моя одной лишь мыслею согрета.
У меня на кухне в клетке землеройка,
А у многих землеройки в клетке нету.