====== Bele bluas la ĉiel' ======

^Muziko|Thomas Laub|
^Teksto|N. F. S. Grundtvig|
^E-teksto|[[wpeo>]]H. E. Jensen|
^Origina titolo|Dejlig er den himmel blå|
^MIDI|{{:muziko:Bele_bluas_la_cxielo.mid}}|


El revuo //Dansk Esperanto-Blad//, 11/1960.


===== Teksto =====
{{ :muziknotoj:Bele_bluas_la_cxielo.png}}


Bele bluas la cxiel', 
cxiam ravas nin en bel', 
oraj steloj jen ridetas 
kaj salutojn al ni jxetas 
kaj alvokas nin al si.

Ek, etuloj, tien cxi! 
Cxar al vi rakontas mi 
nun pri milda, klara stelo, 
scias mi, ke la cxielo 
apartenas nur al vi.

Meze en kristnokt-malhel' 
nur briletis cxiu stel', 
sed subite tra silento 
brilis sur la firmamento 
nova - kvazauxˇta sun' .

Fore en la orient' 
staris sub la firmament' 
sur la turo sagxegulo, 
observadis la okulo, 
en la kor' gxojegis li.

Se aperos tia stel'
brila en la noktmalhel', 
laux eldiro de l' sagxuloj 
regxo super la reguloj 
jam naskigxis sur la ter'.

Tial en la orient' 
la sagxulon gxoja sent' 
kaptis, cxar la stelon volis 
li ja vidi, gxi konsolis 
lin antaux la vivo-fin'.

Iris li al la kastel' 
de la regxo. Pri la stel' 
auxdis li kun ega gxojo,
ke la lumo sur la vojo 
estas laux profeta dir'.

Li kun fil' kaj astronom' 
iris de la regxa dom' 
por la novan regxon trovi 
kaj por lin adori povi, 
kiu jxus nasxkigis jam.

Ilin gvidis brila stel' 
al Jerusalem, la cel' 
por sercxanto de la regxo 
kiu sidas sur la segxo -
ne la gxusta estis li!

Brila stelo kun urgxem' 
al urbeto Bethlehem 
hastis, super kabaneto 
brilis gxi kun klara peto, 
ke eniru ili tuj.

Kun gxojego en l' anim' 
en la domon do sen tim' 
ili iris, sed ne estis 
regxa trono, tie restis 
kun infano povrulin'!

Tamen estis cxe la cel' 
la sagxuloj. Jen la stel' 
de la alto en spegulo, 
cxar en la infanokulo 
brila, klara lumis gxi!

Signo estis gxi en ver', 
ke vivigxis Krist' sur ter'. 
Tial ili gxoje klinis 
sin kaj al la regx' destinis 
ricxon el incens' kaj or'. -

- Cxu, etuloj, ankaux vi 
tiun stelon de Mesi' 
vidi volas kaj Lin kredi, 
dian regnon do heredi? -
Li malfermos gxin por vi.

Sur la nokta firmament' 
vane vi kun pia sent' 
sercxas pri la klara stelo,
sed gxi estas en cxielo 
super Lia regxa tron'.

Cxar la eta Di-infan' 
naskigxinta en kaban' 
regas nun en la cxieloj 
super cxiuj brilaj steloj 
cxe de l'Patro dekstra man'.

Geetuloj, klinu vin, 
per lauxdad' gxojigu Lin, 
per oferoj el la koroj 
por altig' de Lia gloro 
- jen al Li incens' kaj or'.

La sagxulojn gvidis stel' 
al regxido de l' cxiel'. 
Tian ankaux vi ja havas, 
gxin sekvante vi do pravas, 
gxi kondukos vin al Li.

Tiu luma, milda stel', 
kiu gvidas al la cel', 
estas Lia vorto klara 
super vojo senerara 
de la tero al cxiel'.


===== Origina teksto =====
**Dejlig er den himmel blå**

Dejlig er den himmel blå,
lyst det er at se derpå,
hvor de gyldne stjerner blinke,
hvor de smile, hvor de vinke 
os fra jorden op til sig.

Kommer, små, og hører til:
Jeg for eder sjunge vil 
om så lys og mild en stjerne.
Jeg det ved, I hører gerne:
Himlen hører eder til.

Det var midt i julenat,
hver en stjerne glimted mat,
men med ét der blev at skue 
én så klar på himlens bue 
som en lille stjernesol.

Langt herfra, i østerland 
stod en gammel stjernemand,
så fra tårnet vist på himlen,
så det lys i stjernevrimlen,
blev i sind så barneglad.

Når den stjerne lys og blid 
sig lod se ved midnatstid,
var det sagn fra gamle dage,
at en konge uden mage 
skulle fødes på vor jord.

Derfor blev i østerland 
nu så glad den gamle mand,
thi han ville dog så gerne 
se den lyse kongestjerne,
før han lagdes i sin grav.

Han gik til sin konges slot,
kongen kendte ham så godt,
hørte og med hjertens glæde,
at det lys var nu til stede,
hvorom gamle spådom lød.

Han med søn og stjernemand 
fluks uddrog af østerland 
for den konge at oplede,
for den konge at tilbede,
som var født i samme stund.

Klare stjerne ledte dem 
lige til Jerusalem.
Kongens slot de gik at finde,
der var vel en konge inde,
men ej den, de ledte om.

Klare stjerne hasted frem,
ledte dem til Betlehem.
Over hytten lav og lille 
stod så pludselig den stille,
strålede så lyst og mildt.

Glade udi sjæl og sind 
ginge de i hytten ind,
der var ingen kongetrone,
der kun sad en fattig kone,
vugged barnet i sit skød.

Østerlands de vise mænd 
fandt dog stjernen der igen,
som de skued i det høje,
thi i barnets milde øje,
funklende og klar den sad.

Den var dem et tegn så vist,
at de så den sande Krist,
derfor nejed de sig glade,
ofrede på gyldne fade 
røgelse med søden lugt.

Vil I små ej også gerne 
se den lyse, milde stjerne,
for den konge dybt jer neje,
som Guds rige har i eje 
og vil lukke jer derind?

Ser I til den himmel blå
med de gyldne stjerner på,
der den stjerne ej I finde,
men den er dog vist derinde 
over Jesu kongestol.

Thi det barn, som var på jord,
blevet er en konge stor,
og han sidder nu deroppe 
over alle stjernetoppe 
hos Gud Faders højre hånd.

Nejer eder kun, I små!
han fra himlen ser derpå.
Sender ham med hjertensglæde 
lov og pris til høje sæde!
Det er røgelse for ham.

Stjernen ledte vise mænd 
til nyfødte konge hen.
I har og en sådan stjerne,
og når I den følger gerne,
kommer I til Jesus vist.

Denne stjerne lys og mild,
som kan aldrig lede vild,
er hans guddomsord det klare,
som han os lod åbenbare 
til at lyse for vor fod.




{{tag>kanto litero_b dana notoj midi}}