====== Deklivsuben ======

^Teksto | Alfredo Le PERA |
^Muziko | Carlos GARDEL |


===== Teksto =====
{{ youtube>TbVAyzStmBA}}

Ja mi trenis sur la mondo
mian honton pro l’ estinto
kaj doloron pro l’ estant'.
Ja multfoje en soleco
pro malgxojo min kasxinte
unu larmon ribelintan
mi elversxis sur la vang'.
Jam atingos mi la finon
kiel homo sen destino
forgesita de l’ bonsxanc'.
Malgraux malforteco mia
mi nur volas la komprenon
pri l’ malgxojo kaj cxagreno
kiujn lasis tiu am'.

//Refreno://
>Estis sxi por mi la vera sento
kiel suno de printempo,
esper' mia kaj pasi'.
Mi sciis
ke ne estas de cxi mondo
la felicxo kaj la gxojo
kiujn sentis mia viv'.
Kaj nune
deklivsuben en ruligxo
la pasintajn iluziojn
jam ne povas tiri mi.

Revas
mi pri l’ pasinto kaj songxas
pri l’ olda tempo kaj ploras
cxar ne plu revenos gxi.
Pro l’ sekvad' de tiaj spuroj
sen lacigxo mi trinkadis
la pokalon da dolor',
sed neniu ekkomprenis
ke se cxion mi forlasis
cxiufoje mi ellasis
pecojn, ja, el mia kor'.
Nune, trista kaj falinte,
tute sola kaj venkite,
mi deziras diri nur
ke se tiu busxo trompis
pri la amo kiun donis,
pro pupiloj tiuj sorcxaj
cxiam mi fordonis pli.

//Refreno//

===== Teksto 2 =====

Origina teksto: 

**Cuesta Abajo**

Si arrastré por este mundo
la vergüenza de haber sido
y el dolor de ya no ser.
Bajo el ala del sombrero
cuantas veces, embozada,
una lágrima asomada
yo no pude contener...
Si crucé por los caminos
como un paria que el destino
se empenó en deshacer;
si fui flojo, si fui ciego,
sólo quiero que hoy comprendan
el valor que representa
el coraje de querer.

>Era, para mí, la vida entera,
como un sol de primavera,
mi esperanza y mi pasión.
Sabía que en el mundo no cabía
toda la humilde alegría
de mi pobre corazón.
Ahora, cuesta abajo en mi rodada,
las ilusiones pasadas
yo no las puedo arrancar.
Sueno con el pasado que anoro,
el tiempo viejo que lloro
y que nunca volverá.

Por seguir tras de su huella
yo bebí incansablemente
en mi copa de dolor,
pero nadie comprendía
que, si todo yo lo daba
en cada vuelta dejaba
pedazos de corazón.
Ahora, triste, en la pendiente,
solitario y ya vencido
yo me quiero confesar:
si aquella boca mentía
el amor que me ofrecía,
por aquellos ojos brujos
yo habría dado siempre más.

>Era, para mí, la vida...

{{tag>kanto litero_d argentina filmo}}