====== Ivanovo ======

^Teksto\\ Muziko|[[Mikaelo BRONSxTEJN]]|
1980 - 2000.

===== Teksto =====
Tra l’ senfina Rusio 
somero al Nord’ ne rapidas.
Papiliaj flugiloj gxin portas
susure en vent’.
Sed fresxverde ridetas, 
ridetas arbaroj kaj suno reridas,
leporetojn jxetante al milda
postpluva silent’.
Tra l’ senfina Rusio
kampar’, iel-tiel semata
post subnegxa atendo ekspiras
lascive kun ard’.
Ripozanta cxevoje,
cxevoje lokul’ – vilagxano malsata
akompanas la auxton
per longa ebria rigard’.

Mia sagxa amik’, 
ne admonu, ne moku min vane vi.
Estis landoj majestaj
en mia vagula destin’.
Sed veturas refoje, 
veturas mi nun al Ivanovo
tra l’ Patrujo amata,
Patruj’, kiu amas ne min.

Estas ver’, ke Patrujon
kaj panjon ni mem ne elektas,
estas ver’, ke ne estas problem’
ofendita forir’,
sed la sentoj, la sentoj-serpentoj,
en niajn animojn enplektas
fadeneton de l’ amo, 
tremantan gxis lasta ekspir’.
Kaj plu iras somero,
portante varmeton al Nordo.
Nova caro retiras
la landon al starta lini’.
Papilioj sxvebadas,
sxvebadas aere en ama konkordo,
kaj nin gvatas ebrie
l’ Patrujo, amata de ni.

Mia sagxa amik’,
ne edifu, ne moku min vane vi.
Paradizas Parizo,
kaj vokas kun am’ Tel-Aviv’,
sed refoje veturas,
veturas mi nun al Ivanovo, –
al la urbo, al kiu direktas min
vojo de l’ viv’.

{{tag>kanto litero_i esperanto barda}}