====== La kanto de Danlando ======

^Esperanta teksto|[[C. Graversen]]|
^Tipo|traduko|
^Originala titolo|Jeg har sortnende Hede|
^Originala teksto|[[Seren Hallar]]|

===== Teksto =====


Erikejo malhela, lumanta dunaro
ekstreme en nord'
kaj pli sude bordaroj, helverda muaro
cxe belto kaj fjord',
grenabundo sur kampoj, ondanta najbaro
de domo kaj kort', —
plensuficxe mi havas sur tero, en maro
por via komfort'.
Mi, Danlando, patrine parolas, kaj jen mia vort'.

Vi hejmigis la landon, jam kiam molestis
glacia la front'.
Kaj laux sorta favoro trankvilaj vi restis,
dum sangis la mond'.
En honesto, libero kaj paco vi nestis
laux cxiu rakont'.
Tamen gardi la vian kapablaj vi estis
kaj morti sen hont'.
Mi, Danlando, patrine parolas, por deca respond'.

Cxu vi nun sxanceligxas? Cxu cxio perdita
el via hered'?
Cxu nun trafis vin io tro peza, insida,
por fortoj kaj kred'?
Cxu jam velkis la viroj, pro virto mucida,
morala retret'?
Gxu nun vengxas sin via kverelo senbrida
per puna impet'?
Mi, Danlando, patrine parolas, — cxu decas la ced'?

Mi esperas, ke volo pli forta aperu
el puno kaj prem',
ke anstataux maldeca disputo prosperu
konkorda seren'.
Vi konstruu sxirmilon al mi kaj fieru
pro garda posten',
kaj ke iu min trompu, vi ne plu toleru,
li distru sin mem.
Mi, Danlando, patrine parolas, ordonis mi jen:

Miaj kampoj, arbaroj kaj valoj ja ravas
vin ecx en la kor',
erikejo kaj strando ja same vin savas
el prema dolor'.
Nur cxe mi vi ja hejmas, etoson ja trafas
por lud' kaj ador'.
Tiun landon praagxan protekti tre gravas,
unika trezor'.
Mi, Danlando, patrine parolas, kaj nun: Al labor'!


{{tag>kanto litero_k dana}}