====== Sud' ====== ^Teksto | Homero MANZI | ^Muziko | Aníbal TROILO | La titolo rilatas al la sudo de la cxefurbo Bonaero. ===== Teksto ===== {{ youtube>RKeeUyE5HHM}} Antikva stratangul' sub la cxielo de mia cxirkauxurbo, fora nest'; tia bela vizagx' en mia revo reaperas hodiaux dum forest'. Nun tiaj trotuar', domet', gxardeno, parfumoj kiuj venas nur de sxi kaj odoro de herbo kaj luzerno nostalgie impresas forte min. //Refreno:// >Sud'… ho, malplacxa fatal', sud'… mia kara kvartal', neniam plu vi vidos kiel iam la junecan bildon mian atendanta sxin. Neniam plu lumigos viaj steloj niajn kisojn dum promenoj tra la stratoj sen lanternoj. La noktoj sencxagrenaj de l’ kvartalo kaj cxarmeg' de sxia amo, ambaux certe mortis jam. Antikva stratangul', perditaj lokoj antauxe senpavima cxirkauxurb', nun obstine min sorcxas rememoroj pri la kiso unua sub la lun'. Sopiras mi al tempo forpasinta, mi plendas pro l’ foriro de la am' kaj deziras mi nun ekvelkigxinta tuj forpasi samkiel la kvartal'. //Refreno// ===== Teksto 2 ===== Origina teksto: **Sur** San Juan y Boedo antigua, y todo el cielo, Pompeya y más allá la inundación. Tu melena de novia en el recuerdo y tu nombre florando en el adiós. La esquina del herrero, barro y pampa, tu casa, tu vereda y el zanjón, y un perfume de yuyos y de alfalfa que me llena de nuevo el corazón. >Sur, paredón y después… Sur, una luz de almacén… Ya nunca me verás como me vieras, recostado en la vidriera y esperándote. Ya nunca alumbraré con las estrellas nuestra marcha sin querellas por las noches de Pompeya… Las calles y las lunas suburbanas, y mi amor y tu ventana todo ha muerto, ya lo sé… San Juan y Boedo antiguo, cielo perdido, Pompeya y al llegar al terraplén, tus veinte anos temblando de carino bajo el beso que entonces te robé. Nostalgias de las cosas que han pasado, arena que la vida se llevó pesadumbre de barrios que han cambiado y amargura del sueno que murió. {{tag>kanto litero_s argentina filmo}}