====== Tragedio de homo ======

^E-teksto|[[wpeo>Mikaelo_Bronŝtejn|Mikaelo Bronsxtejn]]|


===== Teksto =====



Vivis iam knabo blonda
Kun okuloj klaraj.
Ekposedis Esperanton
En mezdekaj jaroj.
>La ideo bona
Pri la lingvo sagxa
Estis tre impona
Por knabet' vilagxa.
Kaj la popoleto,
Paca kaj naiva,
Sxajnas plene preta
Por eterna vivo.
>>Lingvaj studoj,
Klubaj ludoj,
La tendar' — admiro…
Helpis knabo
Sian lingvon
En antauxeniro
>>>Luktis verda revo
En la rond' skeptika,
Kiel mara mevo
Kontraux muro brika.
Iris gxi laux pado
Dorna kaj diskuta, —
Mecxo de l'Movado
En amaso muta.

Jaroj pasis, lukto dauxris, —
Venis tag' apreza!
Sed post lauxdoj, post aplauxdoj, —
Jen demando peza!
>Kial niaj knaboj haste, sen konkordo
Cxesis la Movadon en labora ordo?
Kial la aferon, ricxan kaj fekundan
Jxetis oni ride sub voston hundan?
>>Cxu ekzistas digno, sagxo kaj racio?
— Estas nur ordigo, laux komisio.
Kaj sopiras nun la knabo
En la hor' cxagrena.
Misa karto — vivoparto, —
Sorto abomena…
>>>Super altaj montoj
Nebuleto staras.
Pace mi ripozas:
Sentojn sxparas.
Ecx se la demandoj
Mian kapon tordas.
Sagxe flustras ondoj:
Cxio bonordas…
Homo restu homo,
Staras vi aux kauxras.
Restas rev' libera,
Cxar vivo dauxras!

{{tag>kanto litero_t esperanto }}