Knabin' de Sarre

Kampara voj' kaŝita for de l' luma klar',
senspira kur' tra la kampar' ĝis erikar'.
Jen pluvminac', horizonto en forpas',
knabin' de Sarre, en ŝajna dron' de malesper'.

Melankoli', marŝante laŭ riverbordar',
harar' en vent', revante pri sun' kaj pri mar'.
Sen ajna rigard', sen ajna detal',
knabin' de Sarre kun ŝminkita bluokulpar'.

Rekantaĵo:

Ne min demandu kion faras ŝi,
la bordulin' de Sarre.
Ŝi volis nur forgesi matenojn ĉi,
la bordulin' de Sarre.

Decembras jam, tristas ĉielo sen nubaĵ'.
Senviva urb', mordo de frost' sur la vizaĝ'.
For l'odor' de sal', la blovo de la tajd'.
Knabin' de Sarras plu hantas en mia memor'.

Rekantaĵo