Sub signo de la "Nova Lun’"

Sub signo de la “Nova lun’” [Nova lun’],
amato mia sidas nun, [sidas nun]
kaj gaje trinkas glason da vin
kaj tute ne pripensas min.
Nu adiaŭ kamaradoj,
restu vi sen lamentadoj,
ĉar disiĝi fine devas
ĉiu amikar’, adiaŭ
geamikoj nun foriras mi.
Ne plu mi restos tie ĉi, tie ĉi,
la harpon mi pendigos
sur salik’, kaj Dio beno vin amik’.

Brunharulino logis lin,
por ami ŝin li lasis min
kaj li fidela iam al mi
karese ludas nun ĉe ŝi.

Sur ŝtono super mia tomb’
gravuru bildon de kolomb’
kaj al la homoj montros ĝi,
ke pro la amo mortis mi.