Kiel aerdianto,
jen, ŝi estis tiel,
samkiel la flor':
kroĉita en mia kor'.
Kiom ploris mi,
sola, sen arom'.
Kiel aerdianto,
jen, ŝi estis tiel,
samkiel la flor'.

En ĉi region',
samkiel ombu',¹
soleta, sen flor',
jen, do, estis mi.
Premite de l’ dolor'
mi vivis tra l’ temp',
samkiel ombu',
en ĉi region'.

Kaj mia branĉar'
sekiĝis kaj velkis.
Sed ŝi venis iam
sub ĉi mia ombr';
triladis birdet'
ĉe mia branĉar'
kaj l’ arbo senflora
ekestis kun flor'.

Sed vojaĝant' feliĉa,
vagant' malbenita
transiris ĉe l’ kamp';
ŝi iris post lia glor',
kaj jen, restis mi
denove sen flor'.
Estis vagant' la vento,
la vento “Pampero”!²
Ĝi ŝin portis for…'

1) ombuo: Sudamerika arbo (Phytolacca dioica)
2) pampero: suda malvarma vento

Origina teksto:

Clavel del Aire

Como el clavel del aire,
así era ella,
igual que la flor
prendida en mi corazón.
¡Oh, cuánto lloré
porque me dejó!
Como el clavel del aire,
así era ella,
igual que la flor.

En esta región,
igual que un ombú
solito y sin flor,
así era yo;
y presa del dolor
los anos viví,
igual que un ombú
en esta región.

Y mi ramazón
secándose iba,
cuando ella una tarde
mi sombra buscó.
Un ave cantó
en mi ramazón,
y el árbol sin flores
tuvo su flor.

Mas un feliz viajero
— viajero maldito —
el pago cruzó;
en brazos de él se me fue
y yo me quedé
de nuevo sin flor.
El que cruzó fue el viento,
el viento pampero
que se la llevó.