Erdély blokadita estas…

Erdély blokadita estas, (=erdej)
Tamen en ĝi mi ne restas,
Belulino en ĝi ploras,
Pro ŝi mia kor’ doloras.

Iras vaporvagonaro,
Al Belényes kunklakado; (=belenjes)
Sur ĝia flanko estas skribo:
Jam ne estos liberiĝo!

Hej, knabino, pluku floron,
Porkon soli tristan koron,
Al mia tombo tion portu,
Centfoje min rememoru!

Panjo, kara patrineto!
Malgaja dimanĉ-posttagmezo,
Antaŭ la dom’ oni muzikas,
Kaj min oni soldatigas.

Panjo, kara olda panjo!
Kie estas miajv estoj, palto?
Prenu ilin, kaŝu en la keston, (ke)
Ruso ne surmetu mian veston!

Estas ŝarĝo sur la ĉaro,
Mi sidas sur ĝia supraĵo,
Tiel mi iros malproksimen
Jam mi neniam venos hejmen.

Mia kara patrolando,
Vokas min via pejzaĝo!
Sed mi nur la fumon vidas,
Kiu ĝis ĉiel’ krispiĝas.

Kie la kanonoj bele sonas,
Kaj maŝin-pafiloj ekklakadas,
Super mia kapo glav’ turniĝas,
Mia ruĝa sango terenfluas…

Erdély körül van kerítve...

Erdély körül van kerítve,
Mégis kimegyek belőle;
Olyan szép lányt hagyok benne,(hogy)
Holtig fáj a szívem érte.
.
Megy a gőzös Belényesbe,
Ripeg-ropog a kereke;
Az van az oldalára írva,
(hogy) Nem szabadulok meg soha!

Lányok, ti mocsádi lányok,
Szedjetek százféle virágot!
Tűzzétek a melletekre,
(hogy) Százszor jussak eszetekbe!

Anyám, drága édesanyám,
Szomorú vasárnap délután,
Házunk előtt muzsikálnak,
Engemet visznek katonának!

Anyám, öreg édesanyám!
Szedje össze minden ruhám!
Szedje össze, tegye a ládába, (mert)
Jön a muszka, ne vegye magára!

Meg van a szekér terhelve,
Én ülök fel a tetejére,
Olyan messzi megyek (honnat)
Én már vissza sose térek.

Hazám, drága szülőhazám!
Bárcsak határid láthatnám!
De csak a füstjét látom alig,
Míg az égre bodorodik.

Ott hol az ágyúk szépen szólnak,
(Az) apró fegyverek ropognak,
Fejem fölött kard megfordul,
(A) piros vérem a földre kicsordul.