Ho, se mi povus nomi mia ŝin,
kiu estas en mia koro,
/: tiam foriĝus la mizer',
de l’sklaveco la doloro. :/

Neĝo senfíne de l’ĉiel’ falas,
kovras nin ambaŭ kiel vato —
/: tagojn nemultajn daŭris nur
nia amsonĝ', ho amato! :/

Tamen rigardu supren, ni ambaŭ —
kion flustras al ni la stelaro?
/: „Venu, vi disaj sur la Ter',
kaj fariĝu ama paro!“ :/