Kiam mi enŝipiĝis en nia haven’,
Adiaŭi min neniu venis tien,
akompanis min nur unu orfa kolomb’,
Dum mia belega vojo ĝi estas ombr’;
Se iam frapas vian fenestron foje,
Karesu ĝin anstataŭ mi tutkore,
Amegu, kisu anstataŭ mi kolombon!
Ĝi portas al vi mian koron kaj esperon.
Dolĉulino mia, mi estas la via
Venu kun mi en mian patrujon,
kie mi vivas nun!
Amata belulin’, vi eta Kolombin’
Venu kun mi en mian patrujon,
kie mi vivas nun!