Verdas heĝoj nun,
en printempa sun'
knabinetoj sur Remparo iras.
Belas la aer',
en la primaver'
ili sub la silk' videble spiras.

La vanel' ĉe dig',
vergoj de salik'
vete kun violoj artifikas.
Idoj de l 'anser'
plonĝas en river',
pigoj vostoplumojn balancigas.

Gefianĉoj du
en ĝardeno ĉu
dancon volas jam al ni prezenti?
Svelta siluet'!
Bela piedet' !
Knabo volas florkronetojn vendi.

Cikoni' en vent'
sur la farm-tegment'
bekon per la ruĝa krur' poluras.
Spicvendisto kun
la edzino nun
pipon fumas kaj promene kuras.

Ĉiu junulin,
bunte vestis sin,
rigardetoj flugas kiel sagoj.
Ĉirkaŭ mola nuk'
silkrubanda tuk'
flirtas kiel militistaj flagoj.

Vesperiĝas jam,
sed interna flam'
gardas ilin kontraŭ malvarmumo!
Kia bela flu'!
Mia kor' kun bru'
preskaŭ kreve batas tral'kostumo.

En la nokt-trankvil'
kun dukata bril'
luno sur la branĉojn gutas oron.
Ĉiu belulin'
enlitigis sin!
Sole hejmeniri ŝiras koron.

Aprilsvise

Gron er Vaarens Hak,
Kaaben kastes vak,
Jomfruer sig alt paa Volden sole;
Luften er saa smuk,
Deres Langselssuk
Kjendes let paa deres Silkekjole.

Nu har Viben Ag,
Pilen dygtig Skjag,
Og Violen smaat paa Volden pipper;
Gaasen sine Smaae
Larer flittig gaae,
Skaden vindigt med sin Hale vipper.

Svenden med sin Brud
Gaaer i Haugen ud,
Paa de gronne Skoe hun synes dandse;
Ak, hvor hun er let!
Foden er saa net.
Pogen salger til dem gronne Krandse.

Storken er saa travl
Hoit paa Bondens Gavl,
Og de rode Fodder Nabet slibe;
Hokren med sin Viv
Gaaer for Tidsfordriv
Med sin solvbeslagne Meerskumspibe.

Hulde Piger smaae,
Rode, hvide, blaae,
Sende deres Blikke rundt som Pile;
Og som Krigerflag
I det kjelne Slag
Silkebaand fra Lilienakken ile.

Aftnen driver paa,
Mens de Skjonne gaae,
Bare de dem ikke skal forkjole!
Hvilken yndig Strom!
Barmen blier saa om,
Man mit Hjerte kan paa Vesten fole.

I den tause Nat,
Som en stor Dukat
Maanen stanker Guld paa alle Grene.
Ak, de Skjonne svandt
Jo fra hver en Kant,
Det er tungt, man skal gaae hjem alene.