Vidu ankaŭ Kial vi, junulet´

Domaĝe, knabo, ke vi trans akvo loĝas,
prenis akvo l’ponton, vi al ni ne venas,
ej, vi al ni ne venas.

Venu nur, junulo, dimanĉe matene,
mi vin ja ornamos verde, rosmarene.

Se mi al vi venus, poste vi ploradus,
per tuketo ruĝa larmojn vi viŝadus.