En vilaĝ’ vivas jen amkonkurantin’,
tute ne tuŝas min, se ŝi amas lin.
Amu ŝi, ĉar por mi estas aliul’,
multe pli bela li, tiu korkarul’.

Kaj amint’ venas jen, staras ĉe la pord’,
volas rigardi li ja al mia kort’.
Tie ĉi en la kort’ ne restadu vi,
ĉar ne plu estas vi la amant’ de mi,
aĥ, la amant’ de mi.