Sinjoro Prezident'
mi skribas ĉi leteron
kaj havas mi esperon,
vi legu kun atent' .

Alvenis jen paper'
kun la ordon-invito
foriri al milito
mekrede je l'vesper'

Mi diras sen rezon' ,
ke tion mi ne faros,
mi sur la ter' ne staros
por murdo de la hom' .

Ne ofendiĝu vi,
se mi per ĝi vin spitas,
mi ĉion mem decidas,
kaj tuj dizertos mi.

En mia juna aĝ'
formortis mia patro,
foriris mia frato
kaj brulis la vilaĝ' .

Patrino pro sufer'
jam kuŝas en la tombo,
ne zorgas ŝi pri bombo
ne zorgas eĉ pri verm' .
Dum mia kaptitec'
jam oni la edzinon
forŝtelis, kaj animon
kaj pasintecon eĉ.

Jam morgaŭ sen prokrast'
fermiĝos mia pordo
al jaroj de la morto
kaj fuĝos mi kun hast' .

En almozpeta viv'
mi iros tra la mondo,
mi estos vagabondo
kaj diros re al vi:

“Rifuzu al buĉad' !
Rifuzu murdinciton!
Ne faru vi militon,
rifuzu al murdad' !”

Se fluu nun la sang'
la propran do vi donu,
jen kion mi proponos,
Sinjor' de alta rang' .

Kaj se vi serĉos min
eksciu trup' ĝendarma,
ke estos mi senarma,
ĝi pafu do sen tim'.