El revuo Dansk Esperanto-Blad, 11/1960.

Bele bluas la ĉiel',
ĉiam ravas nin en bel',
oraj steloj jen ridetas
kaj salutojn al ni ĵetas
kaj alvokas nin al si.

Ek, etuloj, tien ĉi!
Ĉar al vi rakontas mi
nun pri milda, klara stelo,
scias mi, ke la ĉielo
apartenas nur al vi.

Meze en kristnokt-malhel'
nur briletis ĉiu stel',
sed subite tra silento
brilis sur la firmamento
nova - kvazaŭˇta sun' .

Fore en la orient'
staris sub la firmament'
sur la turo saĝegulo,
observadis la okulo,
en la kor' ĝojegis li.

Se aperos tia stel'
brila en la noktmalhel',
laŭ eldiro de l' saĝuloj
reĝo super la reguloj
jam naskiĝis sur la ter'.

Tial en la orient'
la saĝulon ĝoja sent'
kaptis, ĉar la stelon volis
li ja vidi, ĝi konsolis
lin antaŭ la vivo-fin'.

Iris li al la kastel'
de la reĝo. Pri la stel'
aŭdis li kun ega ĝojo,
ke la lumo sur la vojo
estas laŭ profeta dir'.

Li kun fil' kaj astronom'
iris de la reĝa dom'
por la novan reĝon trovi
kaj por lin adori povi,
kiu ĵus naŝkigis jam.

Ilin gvidis brila stel'
al Jerusalem, la cel'
por serĉanto de la reĝo
kiu sidas sur la seĝo -
ne la ĝusta estis li!

Brila stelo kun urĝem'
al urbeto Bethlehem
hastis, super kabaneto
brilis ĝi kun klara peto,
ke eniru ili tuj.

Kun ĝojego en l' anim'
en la domon do sen tim'
ili iris, sed ne estis
reĝa trono, tie restis
kun infano povrulin'!

Tamen estis ĉe la cel'
la saĝuloj. Jen la stel'
de la alto en spegulo,
ĉar en la infanokulo
brila, klara lumis ĝi!

Signo estis ĝi en ver',
ke viviĝis Krist' sur ter'.
Tial ili ĝoje klinis
sin kaj al la reĝ' destinis
riĉon el incens' kaj or'. -

- Ĉu, etuloj, ankaŭ vi
tiun stelon de Mesi'
vidi volas kaj Lin kredi,
dian regnon do heredi? -
Li malfermos ĝin por vi.

Sur la nokta firmament'
vane vi kun pia sent'
serĉas pri la klara stelo,
sed ĝi estas en ĉielo
super Lia reĝa tron'.

Ĉar la eta Di-infan'
naskiĝinta en kaban'
regas nun en la ĉieloj
super ĉiuj brilaj steloj
ĉe de l'Patro dekstra man'.

Geetuloj, klinu vin,
per laŭdad' ĝojigu Lin,
per oferoj el la koroj
por altig' de Lia gloro
- jen al Li incens' kaj or'.

La saĝulojn gvidis stel'
al reĝido de l' ĉiel'.
Tian ankaŭ vi ja havas,
ĝin sekvante vi do pravas,
ĝi kondukos vin al Li.

Tiu luma, milda stel',
kiu gvidas al la cel',
estas Lia vorto klara
super vojo senerara
de la tero al ĉiel'.

Dejlig er den himmel bla

Dejlig er den himmel bla,
lyst det er at se derpa,
hvor de gyldne stjerner blinke,
hvor de smile, hvor de vinke
os fra jorden op til sig.

Kommer, sma, og horer til:
Jeg for eder sjunge vil
om sa lys og mild en stjerne.
Jeg det ved, I horer gerne:
Himlen horer eder til.

Det var midt i julenat,
hver en stjerne glimted mat,
men med ét der blev at skue
én sa klar pa himlens bue
som en lille stjernesol.

Langt herfra, i osterland
stod en gammel stjernemand,
sa fra tarnet vist pa himlen,
sa det lys i stjernevrimlen,
blev i sind sa barneglad.

Nar den stjerne lys og blid
sig lod se ved midnatstid,
var det sagn fra gamle dage,
at en konge uden mage
skulle fodes pa vor jord.

Derfor blev i osterland
nu sa glad den gamle mand,
thi han ville dog sa gerne
se den lyse kongestjerne,
for han lagdes i sin grav.

Han gik til sin konges slot,
kongen kendte ham sa godt,
horte og med hjertens glade,
at det lys var nu til stede,
hvorom gamle spadom lod.

Han med son og stjernemand
fluks uddrog af osterland
for den konge at oplede,
for den konge at tilbede,
som var fodt i samme stund.

Klare stjerne ledte dem
lige til Jerusalem.
Kongens slot de gik at finde,
der var vel en konge inde,
men ej den, de ledte om.

Klare stjerne hasted frem,
ledte dem til Betlehem.
Over hytten lav og lille
stod sa pludselig den stille,
stralede sa lyst og mildt.

Glade udi sjal og sind
ginge de i hytten ind,
der var ingen kongetrone,
der kun sad en fattig kone,
vugged barnet i sit skod.

Osterlands de vise mand
fandt dog stjernen der igen,
som de skued i det hoje,
thi i barnets milde oje,
funklende og klar den sad.

Den var dem et tegn sa vist,
at de sa den sande Krist,
derfor nejed de sig glade,
ofrede pa gyldne fade
rogelse med soden lugt.

Vil I sma ej ogsa gerne
se den lyse, milde stjerne,
for den konge dybt jer neje,
som Guds rige har i eje
og vil lukke jer derind?

Ser I til den himmel bla
med de gyldne stjerner pa,
der den stjerne ej I finde,
men den er dog vist derinde
over Jesu kongestol.

Thi det barn, som var pa jord,
blevet er en konge stor,
og han sidder nu deroppe
over alle stjernetoppe
hos Gud Faders hojre hand.

Nejer eder kun, I sma!
han fra himlen ser derpa.
Sender ham med hjertensglade
lov og pris til hoje sade!
Det er rogelse for ham.

Stjernen ledte vise mand
til nyfodte konge hen.
I har og en sadan stjerne,
og nar I den folger gerne,
kommer I til Jesus vist.

Denne stjerne lys og mild,
som kan aldrig lede vild,
er hans guddomsord det klare,
som han os lod abenbare
til at lyse for vor fod.