Brilas la blanka domet’
Rememoru, karulet’
En la brakoj de unu la aliaj
Estis ni tre feliĉaj,
Vokan min ĉiu angul’,
Ne forgesu min, karul’
La juneco jam forflugis
Ne venos, malaperis.
Tamen ni vizitis la domon
Serĉante la memoraĵojn
Ekaperas paro juna
Feliĉa somero malnova.
Tiu blanka dometo,
Ankaŭ nun tia brila
Por mi same estas la domet’
Kaj la iama junec’.