Ĉiam ĝoja dum la ir',
vojojn Dio konos,
eĉ se vi je lasta spir'
de l' mond' celon trovos!

Ne timema pro malhel'!
Steloj klare brilos!
“Patro Nia” al ĉiel,
vi neniam timos!

Agu laŭ la karmotiv'!
Mortu se necesas;
tiam pli facila viv',
ankaŭ mort' ne pezas.

Nur kuraĝu ĉe labor'

Nur kuraĝu ĉe labor',
kion ŝatas Dio,
eĉ se venos venka hor'
nur je fin' de ĉio.

Ne vi timu pro malhel',
steloj lumas brile;
sub la “Patro-nia”-stel'
iras vi trankvile.

Luktu do laŭ via kor',
mortu, se necesas,
tiam nek la vivdeæor'
nek la morto pezas.

Neniam timante…

Vi maltime iru sur
vojoj de la Dio,
eĉ vi celon vidos nur
fine de la vivo.

Timu ne por noktmallum',
brilas la stelaro.
Patro nia estu dum
vivo juvelaro.

Bataladu por trezor'
se necese mortu.
Ĝojo estos via kor',
morto gloron portu.

El revuo La Laboro, Odense, febr.-marto 1919

Iru vojon en sekur'

Iru vojon en sekur'
se ĝin Dio benos,
eĉ se vi al celo nur
ĉe l' mondfino venos.

Ne timiĝu pro malhel'
Lumos stel' radia.
Firme marŝu en fidel'
kun la “patro-nia”.

Luktu por' afer' de l' 'kor',
- mortu eĉ - kun forto.
Jen ne pezos viv-rigor',
ankaŭ ne la morto.

El: Nia Kantaro, Oslo 1954.

Altid frejdig, når du går

Altid frejdig, når du går,
veje, Gud tør kende,
selvom du til målet når
først ved verdens ende!

Aldrig ræd for mørkets magt,
stjernerne vil lyse!
Med et Fadervor i pagt
skal du aldrig gyse!

Kæmp for alt, hvad du har kært,
dø, om så det gælder!
Da er livet ej så svært,
døden ikke heller.