Ne jam atinginte
la dudekan jaron
Ŝi ekzamenadas
la tutan ecaron
Pri kresko de l’ korpo,
pri hara koloro,
Pri ardo okula,
pri fajro de l’ koro,
Kun pensoj revemaj
demandas ŝi:
Kia estas li?

Dudek trapasinte
ŝi ŝanĝas la volon.
Pli ŝatas ŝi
profesion, titolon,
Eksteran honoron,
socian estimon
Ol belan figuron
kaj belan animon.
Gepatrojn, gefratojn
demandas ŝi:
Kio estas li?

Post tridek
en maturiĝinta perfekto
De konoj kaj spertoj
fariĝas elekto
Ne laŭ la decido
de ŝia inklino,
Sed laŭ la registro
de l’ edz-perantino.
Per voĉo modesta
demandas ŝi:
Kiu estas li?

Post kvardek
en tremo pro malpacienco
De ŝia demando
jam estas la senco
Ne kia, ne kio,
ne kiu li estas,
Kaj tamen en ŝi
la espero restas.
Sopire kaj ĝeme
demandas ŝi:
Kie estas li?

Amalie Haizinger (1800 – 1884)

Heiratsfrage in verschiedenen Altern

Vor Zwanzig, da püfen die Augen die Wahl,
Das Herz nur entscheidet, getroffen vom Strahl;
Da kommt nicht zu Wort der kalte Verstand,
Nur männlich und schön sei der junge Amand –
Da fragt sie mit süßem Geflüster:
»W i e   ist er?« –

Nach Zwanzig, da gilt schon des Standes Gewicht,
Da tut's nicht allein mehr ein hübsches Gesicht.
Vermögen und Titel sind Dinge von Wert!
Sie will eine Frau sein, geachtet, geehrt –
Da fragt sie die Eltern, Geschwister:
»W a s   ist er?«

Nach Dreißig, erfahren und ganz majorenn,
Da spielt bei dem Wahlakt das »Aber« und »Wenn«.
Da schwanken und wanken sie zweifelerregt
Und fragen, wenn alles geprüft und erwägt,
Mit schlauem Blick aufs Register:
»W e l c h e r   ist er?« –

Nach Vierzig und drüber da greifen wir zu,
Vor Ungeduld bebend bis nieder zum Schuh;
Da fragen wir nicht mehr, wie, was, wer er ist,
Ein Mann nur, und zwar in kürzester Frist!
Da frag'n wir und schick'n nach'm Küster:
»W o ,   w o   ist er?«

(el: books.google.de/books 2024-02-01)