Uzantaj iloj

Retejaj iloj


printempa_kanto_de_l_olda_akrigisto

Printempa kanto de l'olda akrigisto

TekstoSigfred PEDERSEN
MuzikoKai Normann ANDERSEN
E-tekstoPoul THORSEN
Origina titolo:Den gamle skærslippers forårssang
MIDIprintempa_kanto_de_l_olda_akrigisto.mid

Teksto

Denove logas la longaj vojoj,
flikita estas fidela ŝu'.
Mi trancis fluton de la tremoloj
kun verda ŝelo ĉe Holstebru.
Mi venas vage de l'fora nordo,
kaj forgesita la vintro nun.
Tranĉilojn portu! Tondilojn ordu
por mia pano kaj por la sun’.

La junaj jaroj, ho kien flugis
la bela tempo de Libertin'?
Ĉe la vojrando mi florojn plukis,
gedormis kun la kampar-knabin’.
Kun ŝi plezure mi luktis forte
— en sia sino: printemp-parfum'.
Tranĉilojn portu, tondilojn ordu
por mia pano kaj por la sun'.

Strangulo estas la akrigisto
sen propra hejmo, sen akompan'.
Kotforigisto, hundotondisto
kaj forpelito de kamparan’.
Sekure post la fermita pordo
farmisto sidas sur la farun'.
Tranĉilojn portu, tondilojn ordu
por mia pano kaj por la sun’.

Abundis tiam la bona brando,
malmultekosta kun ranca gust’.
Amaraj plantoj laŭ la vojrando
aromon donis al la plenbuŝ.
Ho, festenuloj, vi dum jubiloj,
ebriaj lasis min post kermes’
kun la tranĉiloj kaj la tondiloj
kaj la amaro de la solec’.

Ja kiuj kun siaj devoj restas,
facile juĝas min laŭ botel’,
sed mi revemas, poeto estas,
mi estas ero de l’nokta hel’.
Poetoj estas laŭ multaj stiloj,
kaj mia estas la voja vag'
kaj la tranĉiloj kaj la tondiloj
kaj dankoj pro la modesta pag'.

La vojkunuloj, ho kie estas
kampar-knabino kaj kamarad’?
Plej multaj en la azilo nestas
aŭ kluke mortis dum la drinkad'.
Sed mi persistas, popolo-filoj,
kun haroj blankaj kaj ruĝa naz’
pro la tranĉiloj kad la tondiloj
kaj pro la suno kaj pano-ĉas’.

Ankoraŭ logas la longaj vojoj,
tagmeza varmo, matena frost'.
Per akrigilo mi pluaj fojoj
tenados ruĝon sur naza fost’.
Mi venas vage de l' fora nordo,
kaj forgesita la vintro nun.
Tranĉilojn portu! Tondilojn ordu
por mia pano kad por la sun'.

Origina teksto

Den gamle skærslippers forårssang

Nu lokker atter de lange veje
og jeg har flikket de gamle sko.
Og jeg har skåret en grøn skalmeje
bag Piledammen ved Holstebro.
Jeg går fra Skagen med kurs mod Fakse
og glemt er vinterens sult og nød.
Jeg sliber knive jeg sliber sakse
jeg sliber solskin og dagligt brød.

Hvor er min ungdom? Jeg ved det næppe.
Hvor var den skøn. Jeg var fri og løs.
Jeg sov i vejgrøftens blomstertæppe,
jeg sov hos landsbyens bedste tøs.
Med hende var det en fryd at bakse
thi vårens duft var i hendes skød.
Jeg sleb kun knive jeg sleb kun sakse,
men sleb dog solskin og dagligt brød.

Jeg var jo bare en skør skærslipper
foruden hjem og foruden ro.
Jeg var kun rakker og hundeklipper,
og bonden stænged for mig sin lo.
Han var så selvsikker, thi hans akse
var plantet støt i en stort fad grød.
Jeg sleb kun knive, jeg sleb kun sakse,
men sleb dog solskin og dagligt brød.

Dengang var brændevin hvermands eje,
thi den var billig og den var ram.
Men malurt dufted' langs alle veje
og gav kulør til en fuseldram.
Åh soldebrødre, åh lurifakse,
I drak jer tumbet fra vid og sans,
men jeg sleb knive og jeg sleb sakse
og plukked malurt omkring Sankthans.

Den, der har pligter, kan sagtens dømme
en pjalt, som ikke betaler skat.
Men jeg er digter og jeg må drømme,
thi jeg er et med den lyse nat.
De digtere er så mange slagse,
og selv blandt dem er jeg kun en fant,
der sliber knive og sliber sakse
og takker rørt for en kobberslant.

Hvor er I nu, alle I jeg kendte,
hver buttet pige hver kammesjuk?
Hveranden af jer på Sundholm endte,
hveranden kvaltes i flaskens kluk.
Men jeg er stadig iblandt de vakse!
Mit hår er hvidt, men min tud er rød!
Jeg sliber knive, jeg sliber sakse,
jeg sliber solskin og dagligt brød.

Og endnu venter de lange veje
med morgenkulde, med middagsglød.
Min slibesten kan jeg fortsat dreje
og holde næsen forsvarlig rød.
Jeg går fra Skagen med kurs mod Fakse,
og glemt er vinterens sult og nød.
Jeg sliber knive, jeg sliber sakse,
jeg sliber solskin og dagligt brød.

printempa_kanto_de_l_olda_akrigisto.txt · Lastaj ŝanĝoj: 21.12.2023 09:34 (ekstera redakto)