Vintre en la step’ ĉie neĝ’ sen lim':
iĝis la koĉer’ de la frost’ viktim'.

Kaj el lia buŝ’ antaŭ lia mort’
al la kamarad' celas jena vort':

“Pri mi estu nur ĉe vi bon-memor’!
entombigu min en ĉi stepa for'.

Al gepatroj jen estu mia send’:
kun la ĉeval-par’ ankaŭ kompliment’.

Adiaŭon al mia kar-edzin',
jen la edza ring’, al ŝi donu ĝin.

Kaj sciigu sin, ka laŭ mia dir'
iĝu ŝi edzin' al alia vir'.

Ke frostmortis mi kaj ne vivas jam,
tombon ja kun mi falis ŝia am'.