Unufoje ne plu, mi amis sincere
unufoje ne plu, ege amis mi.
Kaj nur tiam ĉe mia fruktĝardeno brilis granda espero,
kiu lumigis la solecan vojon de mia tuta viv'.

Ne pli ol unu foj' sin oni oferas,
rezignante kion ajn, sen kun plezur’.
Kaj kiam tiun mirindaĵon ebligas la sorto vin ami.
ĝoje tintas festaj sonoriloj ene de mia kor'.