Venu, kara, min kisetu,
ame flustru kun sincer',
ĉu vi min memoros vere,
dum mi vagos sur la ter'?
Premu min per rozaj lipoj,
dum ni adiaŭos nin;
molaj manoj, neĝaj brakoj,
dolĉe nun karesu tnin!

Rekantaĵo:
Venu, kara, min kisetu,
amon flustru de la kor':
min vagantan malproksime
tenu ĉiam en memor'!

Venu, kara, min kisetu,
eble pasos nia ĝoj':
eble plu ni ne kunvagos
laŭ la kara ombra voj'!
Tamen se estontaj jaroj
portos multe da dolor';
Venu nun, min ame kisi,
antaŭ ol mi iros for.