Vi bordoj de la bela Dun'.
Ho, kiel povas flori vi?
Ho, kial kantas vi, birdar',
dum zorgoplena estas mi?
Trilanta birdo de l' arbar'.
Komencas krevi mia kor';
aŭdante vin, memoras mi
pri ĝojoj jam pasintaj for.

Mi ofte, ho belega Dun',
senzorge vagis apud vi;
pri amo kantis ĉiu bird',
kaj same ĝoje kantis mi.
Kun koro ĝoja for de l'arb'
rozeton dolĉan prenis mi;
aminto mia ŝtelis ĝin,
sed akran dornon lasis li.