Bonegan kompason!
Plenigu la glason
Kaj donu la kandon al mi
Sur la “spoon”!
Rapide nun venu!
La punĉon ni prenu!
Ĉar Rosvald kaj Rosa vojaĝos
Rangoon.
Adiaŭ, knabinoj!
Ĉe fremdlandaninoj
Troviĝas ja ĉiam pretec'
En la am'
Mi konis knabinon
Tjingatjukaninon
Kun amo simila al pluv'
Kaj cinam'.
La bela lilio
En la familio
Ŝi estis nigrega ja kiel vanil'
Finiĝas ja ĉio,
Do ankaŭo ĉi tio:
Ŝi trompis min kun la stultulo
O'Neil.
Sed tio ne gravas
Al li, kiu havas,
Blondharan knabinon
En hejma kampar'.
Nun gluton el glaso!
Ŝi estas kompaso,
Kondukas nin hejmen trans
Ŝaŭma ondar'.
Se iras la oro
En urb' Singaporo,
Renkontos nin okul' - rlproĉ'
Pro la mon.
Ni ploras larmege
Kaj pentas larmege
Je la akompan' de la
Akordion.