Al la fora patrujo ŝi pensas kun plor',
kie ŝia heroo dormadas;
kaj for de l' amantoj sin turnas la kor',
kiu en lia tombo kuŝadas.

Ŝi kantas arion de l' hejma valar',
amegatan pro lia memoro;
sed ne montras ŝi al aŭdanta homar',
kiel krevas dolore la koro.

Por la lando kaj ŝi estis lia vivad',
liaj lumoj en mondo malklara:
la lando malĝojos kun daŭra plorad',
kaj sekvos lin nun lia kara!

Faru tombon por ŝi ĉe la suna subir'.
promesante morgaŭon de gloro;
ridetos la brilo en ama sopir'
el la kara insulo de ploro.