Hungara kanto “Az utcán”.

Ofte triste sen humoro,
Stratojn iras mi en solo,
Mi nenion fari emas,
Sentas tamen, ke mi retenas min!
Diru do, kien, do kien, do kien,
do kien iri, kien, do kien,
do kien iri, kien, do kien,
do kien iri,

Haltas mi ĉe stratangulo,
Kien plu, sur kiu vojo,
Mi ekiras, kelkajn paŝas,
Ah, sed kial tien iras mi,
Diru do, kien, do kien, do kien,
do kien iri, kien, do kien,
do kien iri, kien, do kien,
do kien iri.

(Kaj) apogante lampkolonon,
Mi observadas la homojn,
Pro la lac' indiferentajn,
Sur la strato rapidantajn plu.
Diru do, kien, do kien, do kien,
do kien iri, kien, do kien,
do kien iri, kien, do kien,
do kien iri.

Iuj gape min rigardas,
Bela ulo - min komentas,
Ili povus surkapiĝi,
Tamen min ne interesi, ne!
Diru do, kien, do kien, do kien,
do kien iri, kien, do kien,
do kien iri, kien, do kien,
do kien iri.

Jen nun penso al mi venas,
Eble vi nun min atendas.
Vidu, plu mi ne hezitas,
kuras mi ĝis mi atingas vin!
Kaj mi jam scias, jam scias,
jam scias plu kien iri.
Scias, jam scias, jam scias, nur vin atingi,
scias, jam scias, jam scias, nur vin atingi.