Refreno:

Adiaŭ, fraŭloj, kamaradoj de l' juneco
kara grupeto de fora tempo,
hodiaŭ trafas min sufero de forpaso,
devas forlasi mi la bonan kunularon.
Adiaŭ, fraŭloj, mi foriras kaj rezignas;
kontraŭ fatalo neniu povas;
por mi la festoj tute finas de hodiaŭ,
malsano mia ne permesas plu.

Revivas mia menso
memorojn alitempajn
pri tre belaj momentoj
viŝitaj de I' destin',
de kiam estis panjo,
sankta virino!
kaj mia fianĉino,
amata ĝis la fin'.
Memoru pri I' fraŭlino
pli bela ol diino
al kiu kun pasio
la koron donis mi,
sed la destin', ĵaluza
pro mia sorto,
mergante min en ploron
forportis ŝin.

Refreno

Di' estas la Juĝisto,
ne taŭgas la ribelo,
akceptas mi la leĝon
de la supera Sci'
pro kiu mi suferis
dum mia vivo
la fro frutempajn perdojn
de amo kaj patrin'.
Du larmojn tre sincerajn
dum fino mi elverŝas
pro la grupet' karega,
fidela ĝis la fin',
kaj kune kun la lastaj
koraj manpremoj
al ĉiuj benon lasas
mia anim'.

Origina teksto:
Adiós, muchachos

Adiós, muchachos, companeros de mi vida,
barra querida de aquellos tiempos.
Me toca a mí hoy emprender la retirada,
debo alejarme de mi buena muchachada.
Adiós, muchachos. Ya me voy y me resigno…
Contra el destino nadie la talla…
Se terminaron para mí todas las farras,
mi cuerpo enfermo no resiste más…

Acuden a mi mente
recuerdos de otros tiempos,
de los bellos momentos
que antano disfruté
cerquita de mi madre,
santa viejita,
y de mi noviecita
que tanto idolatré…
¿Se acuerdan que era hermosa,
más bella que una diosa
y que ebrio yo de amor,
le di mi corazón,
mas el Senor, celoso
de sus encantos,
hundiéndome en el llanto
me la llevó?

Adiós, muchachos…

Es Dios el juez supremo.
No hay quien se le resista.
Ya estoy acostumbrado
su ley a respetar,
pues mi vida deshizo
con sus mandatos
al robarme a mi madre
y a mi novia también.
Dos lágrimas sinceras
derramo en mi partida
por la barra querida
que nunca me olvidó
y al darles, mis amigos,
mi adiós postrero,
les doy con toda mi alma
mi bendición…