El: revuo La Semajno, n-ro 12, 20-an de marto 1939.

La okul’ la vidon ĝuas
de la bildo sur la mur’,
ĉar la majstro ja konstruas
laŭ modelo de l’natur’.

Kaj la ŝtonon kun la brilo
laŭ de l’majstro la labor’
formis li per mezurilo
de l’kreint’ de l’homa kor’.

Belaj vortoj de poeto
en malĝoj’ kaj bonhumor’
nin kortuŝis nur laŭ peto
pri de l’vivo la trezor’.

Sur la tonomar’ ni lulas
nin en ĝojo kaj en plor’;
ĉar similaj ondoj rulas
sin ja en la homa kor’.

Ĉio kun de l’vivo movo,
ruĝa roz’ kaj blua mar’,
volbo de arbar’ kaj brovo,
faltoj de la lipopar’

kaj de l’penso la sekreto,
amo en okula bril’
kant’ de l’bord’ kaj rivereto –
jen de l’arto instruil’.

Naturen og Kunsten

Derfor kan vort Oie glades
ved et Billeds Farvepragt,
Thi det Lys hvori det klades,
er Naturens egen Dragt;

Og den Steen, hvis Skjonhed straalte,
formet af en Mesters Haand,
Den blev skjon, fordi han maalte
med vor Skabers Maalebaand.

Derfor rortes vi og vaktes
ved en Digters favre Ord,
Thi de Druer, som os raktes,
var fra Livets rige Bord;

Derfor vugged os i Dromme
Tonedybets Havfrusang,
Thi af Hjertets Kildestromme
svulmed jo dets Bolgegang.

Alt som eier Livets Lue:
Rosens Blus og Havets Blaa,
Skovens Hvalv og Brynets Bue,
Labens fine Folder smaa,

Tankens hemmeligste Susen,
Elskovsblikkets tause Sprog,
Larkens Sang og Bakkens Brusen, —
Alt er Kunstens Larebog.