Milde blovetas zefiro vespera,
ondojn karesas en vasto sen lim'.
en hejm' vaganto al fora tero
en bark' veturas al malproksim'.

Ho, vi vaganto, kun sort' nekonata,
al kiu iras karesa la rev'?
Ĉu vi revenos al land' amata,
aŭ restos nur la ĉagren' kaj la dev'.

Eble finiĝos eĉ mi forgesita
tie sen larmoj de kara patrin',
eble al kantoj sort' ĉarmigita
sur tiu voj' min kondukos ĝis fin'.