Nokto, trajn’ hazarda kaj matena nuno
Hela tag’ bizara Moskvo, frosto, suno.
Paŝo en junecon, kvazaŭ flug’ al kosmo,
Kiel en komenco: suno, frosto, Moskvo.

Arda spir’ iama, telefona budo –
Restis kvazaŭ sama tiu juna ludo.
Restis antaŭsento:
Tuu!¹⁾ atendo muta,
Kaj jam post momento la feliĉ’ balbuta.

Sed en telefono iu gapas kaŝe
Kaj sensenta sono:
“Kak zdorovje vaŝe?”²⁾
Kaj malam’ etendas manojn maltenere.
Kion mi atendas? Frosto, vere…

Ripeto de dua strofo

Mi denove vagas en la mondo sama.
Larmajn ŝuldojn pagas al pasinto ama.³⁾
Kaj la cerbon kvazaŭ pikas fiĉa osto
Ĉe memorokazo: suno, frosto, Moskvo.