Se paru' mi estus...

Se paru’ mi estus,
mi flugadus,
en ondada lumo
mi kantadus –
kaj vespere
por pan-grajno-manĝo
al fenestro
flugus de la panjo.

Se ventet’ mi estus,
mi blovadus,
ĉiun larĝan palton
plenigadus –
somernokte
mi en lun-brilado
sereniĝus
sine de la panjo.

Se mi estus stelo
de l’ ĉielo,
fluus flava lumo
al la tero –
ve, de tie
mi ne revenadus,
sen la panjo
ĉiam mi ploradus.

Ó ha cinke volnék,
útra kelnék,
hömpölygő sugárban
énekelnék –
minden este
morzsára, búzára
visszaszállnék
anyám ablakára.

Ó ha szellő volnék,
mindig fújnék,
minden bő kabátba
belebújnék –
nyári éjen,
fehér holdsütésen
elcsitulnék
jó anyám ölében.

Ó ha csillag volnék
kerek égen,
csorogna a földre
sárga fényem –
jaj, de onnan
vissza sose járnék,
anyám nélkül
mindig sírdogálnék.

KantarViki