Inter ĉiuj tiuj gloroj
kiujn donas la destino,
aŭ plendante de doloroj
pro l' sufer' de mia vivo,
dum la rido kaj la ploro
mi je vi ne perdos fidon,
ho, trezor' de mia koro.'

Refreno:

Medaleto de l’ bonŝanco,
mi klopodos vin konservi
ĉar tre grandas mia amo
kiel timas mi vin perdi,
kaj mi povas nun aserti
la daŭradon de ĉi amo
ĉar vin benis mia panjo
kiam ŝi luladis min.

Estis vi por mi la lulkantado,
en la tago, ora suno,
en la nokto, blanka luno
kaj fortuno de l’ destino
ĉar vi estos post foriro
la gardisto de l’ animo
kiu ame zorgos min.

Devas vin adori mi
ĉar estas vi
mia plej kara havaĵo.

Refreno

[Por fini]

Lerte vi, medalet',
akompanu ĉiam min…

Origina teksto:

Medallita de la suerte

Muchas glorias me dio el mundo
al brindarme sus ofrendas,
son tantas que las confundo
aflojándole las riendas.
Gran poder es el dinero,
mal de todas esas prendas.
Es a vos a quien más quiero

medallita de la suerte,
que te llevo desde nino
Es tan grande mi carino
como el miedo de perderte.
Yo nací para quererte,
porque junto a mi cunita
te bendijo mi viejia,
con el llanto de su amor.

Fuiste para mi, canción de cuna,
en mis noches, blanca luna,
flor del aire en mi camino,
esperanza en mi destino
y serás en mi partida
la canción de despedida,
cuando a todo diga adiós.

Nunca te podré olvidar,
que fuiste vos
mi dulce prenda querida.
Medallita de la suerte,
que te llevo desde nino.
Es tan grande mi carino
como el miedo de perderte.
Yo nací para quererte,
porque junto a mi cunita
te bendijo mi viejita,
con el llanto de su amor.
Siempre así, corazón,
con el mismo amor los dos.