Muziko/Teksto | Erazm Nawrowski |
---|---|
MIDI | nia_marsxipo_zamenhof.mid |
Zamenhof, la ŝip' plenmara,
esperanta, bela, kara,
la stel' verda sur ĉiel'
estas ĝia certa cel'.
Jes, ĝi estas plej moderna,
granda, svelta kaj eterna,
kun radar' kaj girkompas'
la unua en la klas'.
La plej grandajn ondojn fendas
pruo ĝia kaj dissendas
radiondojn kun salut'
el ordona ĉefkajut'.
Sur la mast' la verda flago
en haven', sur mar' sen blago,
la simbol' d' esper' kaj pac',
ega por homar' donac'.
Esperanto signalvorto
de magia, tira forto
ĉie en la vasta mond'
por marist' la vagabond'.
Sed sur ŝipo ni laboras
kaj la maron eĉ esploras,
ĉu en ŝtorm' aŭ ĉu en vent'
en furioza element'.
Ŝarĝojn portas al oriento,
malproksima kontinento,
ĝia faŭka ventr' sen lim',
estas devo kaj kutim'.
Havigante al hejmlando
varojn havas ni ĝis rando
por patruj' el la tropik',
por edzin', infan', amik'.
Nur en nokt' dum sonĝa vido
revas pri in' el Madrido
ni aŭ pri hamburga bru',
rotterdama aŭ revu'.
La negrino el Afriko
estas plena dinamiko,
singapura belulin'
estis nia plenruin'.
En Hongkongo en taverno
aŭ vespere ĉe l' lanterno
jam atendas la knabin'
la mariston sen obstin'.
En Ŝanhajo je la fino
nin atingis la destino
pro la forto de la vin',
ĉar ni trinkis ĝis kapklin'.
Ni vekiĝis en litniĉo
sur la ŝipo je feliĉo
kaj finiĝis, kapitan',
dolĉa revo de l' ŝipan'.
Estas nia nun deziro:
plej rapida hejmeniro,
montru vojon albatros'
zamenhofa al matros'.
Nun adiaŭ fremda tero,
blovas freŝa jam aero,
post ni kilomotera stri'
kaj de l' mevoj laŭta kri'.
Ĉiuj ni de l' verda vojo
diras kun sincera ĝojo:
“Bonan venton sur la mar'
kilan akvon sen avar'”.
Refreno:
Zamenhof, ahoj-ahej, la esperanta, bela ŝipo
kaj sur ĝi, ahoj-ahej, la kapitan' kun sia pipo,
ne nur li, ahoj-ahej, sed ankaŭ lia ŝipanar'
navigas jen, ahoj-ahej, sur ĉiu ocean' kaj mar'.