Jen sidas belknabin',
ŝpinas, ŝpinas nur sen fin',
ĉu kukolo krias nun,
ĉu jam venis la aŭtun'.

“Roz,” mi demandas vin,
“kiu iam prenos min?
Jaroj venas, iras for —
sola restas mia kor'.”

“Ŝpinu nur, filinet',
morgaŭ venos fianĉet'!”
Kaj ŝi ŝpinis, ploris plu —
sola restis kaj sen ĝu'.