Originala titolo | Волга, Волга, мать родная… |
---|---|
Teksto | Дмитрий Николаевич Садовников |
Melodio | Rusa popolkanto |
Tradukis | Antono SAMAK |
MIDI | volga_volga....mid |
La kanto temas pri la amtragedio de Stjenka Razin, legenda rabista atamano, Rusa Robin Hood de la 17-a jarcento. Foje li gvidis sian vojon al Persujo tra la Kaspia Maro kaj revenis de tie kun riĉa rabaĵo kaj kun la bela filino de la persa ŝaho. Sed inter la tiamaj kozakoj estis regulo, ke virinoj ne estu inter ili por eviti la kverelojn kaj kviete vivi por siaj danĝeraj entreprenoj…
De malantaŭ la insulo,
Sur la vasta grandriver’
Naĝas barkoj multkoloraj,
Akro-brustaj, kun fier’.
Sur l’ antaŭa – Stjenka Razin
Sidas flanke de l’ princin’,
Ĝuas novan nuptofeston
Vigle pro l’ delic’ de vin’.
En la fon’ murmur’ aŭdiĝas:
Pro virin’ li lasis nin!
Nokto nura pasis kun ŝi,
Kaj fariĝis li – virin’…
La murmuron kaj mokadon
De l’ band’ aŭdas l’ ataman’,
Kaj la karan persan inon
Kaptas per fortplena man’.
Kuntiriĝis nigraj brovoj,
En la vangoj ruĝas sang’,
Fulmotondras la okuloj
Pro l’ koler’ de l’ ataman’.
„Eĉ la kapon mi transdonas
Al ribela stulta band’!” –
Forta voĉo disvolviĝas
Eĉ al malproksima land’.
Kun okuloj mallevitaj
Ŝi apenaŭ spiras jam,
Mute aŭdas la ebriajn
vortojn de la ataman’:
„Volga, Volga, bona panjo,
Volga, Rusa grandriver’,
Alrigardu al donaco
De kozak’ de l’ Dona ter’!
Por ke ĉesu la malpaco
Laŭ la vol’ de l’ kompani’,
Volga, Volga, bona panjo,
Belulino jen por vi!”
La princinon l’ atamano
Levas kun subita fort’,
Ŝin elĵetas el la barko.
Kuras ŝaŭmoj kun ŝi for.
„Kial vi ŝokiĝis, fratoj?
La diablo movu vin!
Taktu-kantu por memoro
De l’ anim’ de l’ persa in’!…”
De malantaŭ la insulo,
Sur la vasta grandriver’
Naĝas barkoj multkoloraj,
Akro-brustaj kun fier’.
Из-за острова на стрежень,
На простор речной волны,
Выплывают расписные,
Острогрудые челны.
На переднем Стенька Разин,
Обнявшись, сидит с княжной,
Свадьбу новую справляет,
Сам весёлый и хмельной.
Позади их слышен ропот:
Нас на бабу променял!
Только ночь с ней провозился
Сам наутро бабой стал…
Этот ропот и насмешки
Слышит грозный атаман,
И он мощною рукою
Обнял персиянки стан.
Брови чёрные сошлися,
Надвигается гроза.
Буйной кровью налилися
Атамановы глаза.
“Всё отдам не пожалею,
Буйну голову отдам!” –
Раздаётся голос властный
По окрестным берегам.
А она, потупя очи,
Не жива и не мертва,
Молча слушает хмельные
Атамановы слова.
“Волга, Волга, мать родная,
Волга, русская река,
Не видала ты подарка
От донского казака!
“Чтобы не было раздора
Между вольными людьми,
Волга, Волга, мать родная,
На, красавицу возьми!”
Мощным взмахом поднимает
Он красавицу княжну
И за борт её бросает
В набежавшую волну.
“Что ж вы, братцы, приуныли?
Эй, ты, Филька, чёрт, пляши!
Грянем песню удалую
На помин её души!..”
Из-за острова на стрежень,
На простор речной волны,
Выплывают расписные
Острогрудые челны.