Ja mi trenis sur la mondo
mian honton pro l’ estinto
kaj doloron pro l’ estant'.
Ja multfoje en soleco
pro malĝojo min kaŝinte
unu larmon ribelintan
mi elverŝis sur la vang'.
Jam atingos mi la finon
kiel homo sen destino
forgesita de l’ bonŝanc'.
Malgraŭ malforteco mia
mi nur volas la komprenon
pri l’ malĝojo kaj ĉagreno
kiujn lasis tiu am'.

Refreno:

Estis ŝi por mi la vera sento
kiel suno de printempo,
esper' mia kaj pasi'.
Mi sciis
ke ne estas de ĉi mondo
la feliĉo kaj la ĝojo
kiujn sentis mia viv'.
Kaj nune
deklivsuben en ruliĝo
la pasintajn iluziojn
jam ne povas tiri mi.

Revas
mi pri l’ pasinto kaj sonĝas
pri l’ olda tempo kaj ploras
ĉar ne plu revenos ĝi.
Pro l’ sekvad' de tiaj spuroj
sen laciĝo mi trinkadis
la pokalon da dolor',
sed neniu ekkomprenis
ke se ĉion mi forlasis
ĉiufoje mi ellasis
pecojn, ja, el mia kor'.
Nune, trista kaj falinte,
tute sola kaj venkite,
mi deziras diri nur
ke se tiu buŝo trompis
pri la amo kiun donis,
pro pupiloj tiuj sorĉaj
ĉiam mi fordonis pli.

Refreno

Origina teksto:

Cuesta Abajo

Si arrastré por este mundo
la vergüenza de haber sido
y el dolor de ya no ser.
Bajo el ala del sombrero
cuantas veces, embozada,
una lágrima asomada
yo no pude contener…
Si crucé por los caminos
como un paria que el destino
se empenó en deshacer;
si fui flojo, si fui ciego,
sólo quiero que hoy comprendan
el valor que representa
el coraje de querer.

Era, para mí, la vida entera,
como un sol de primavera,
mi esperanza y mi pasión.
Sabía que en el mundo no cabía
toda la humilde alegría
de mi pobre corazón.
Ahora, cuesta abajo en mi rodada,
las ilusiones pasadas
yo no las puedo arrancar.
Sueno con el pasado que anoro,
el tiempo viejo que lloro
y que nunca volverá.

Por seguir tras de su huella
yo bebí incansablemente
en mi copa de dolor,
pero nadie comprendía
que, si todo yo lo daba
en cada vuelta dejaba
pedazos de corazón.
Ahora, triste, en la pendiente,
solitario y ya vencido
yo me quiero confesar:
si aquella boca mentía
el amor que me ofrecía,
por aquellos ojos brujos
yo habría dado siempre más.

Era, para mí, la vida…