Sieĝa per la muro de stultaĵo
kaj absurdo
li estiĝis nepenetrebla.
Do li hodiau ne alatendos de l'sia
feliĉa matena koito

Ĥoro, 2-foje:

Ne ne ne ni ne estas sur la arbo
ni parolas pri dio kaj kantas
pri ĉielo

Li sidas kunvolviĝa tremante
de la timo de l'sia kialo
kaj sia avido
Eble tamen li devas multiĝi
sin por retrovi sin inter la vivantaj

Ĥoro, 2-foje