Trifoli’ ĉe l’ montfino, ĝin falĉis Katarino,
dorsvalizon ŝi plenigis, ŝafgardistoj ŝin haltigis.

„Haltu, ho, Katarino, trifoli´ ĉe l’ montfino
estas nia, estas nia, tuta kampo trifolia.

Ho, donu la valizon, aŭ al ni ĉiuj kison!“
„Kison mi ne povas doni, kion pri mi dirus oni?“

„Neniu ion diros, sed ĉiuj vin admiros,
kaj vin laŭdos tute certe, ke vi agis tiel lerte.“