Teksto | feliks zamenhof |
---|---|
Muziko | jxak le puil |
Kantas | jxak le puil |
Lin vidis en ĝardeno
Ekplaĉis li al ŝi.
Ŝi nomis sin Heleno,
Anton' sin nomis li.
Ekamis la konato
Kaj reciproke ŝi;
Post paso de monato
Ŝanĝiĝis «vi» per «ci».
Someraj tri monatoj
Trapasis dolĉe for,
Kaj niaj geamatoj
Jam estis kor' ĉe kor';
Kaj per solena beno
De l’ pastro en la fin'“
Antono kaj Heleno
Jam estis edz' — edzin'
En ĉarma harmonio
Ekvivis edz' — edzin',
Najbaroj kun envio
Rigardis lin kaj ŝin.
Sed baldaŭ edzo estis
Plej malfeliĉa hom',
Kaj jam tro ofte restis
Li ekster sia dom'.
Kaj fine eksedziĝis
Antono kaj Helen';
Belul' ia aliĝis
Al ŝi en la ĝarden'.
Lin vidis en ĝardeno
Ekplaĉis li al ŝi.
Ŝi nomis sin Heleno,
Aŭgust' sin nomis li.
Ekamis la konato
Kaj reciproke ŝi;
Post paso de monato
Ŝanĝiĝis «vi» per «ci».
Someraj tri monatoj
Trapasis dolĉe for,
Kaj niaj geamatoj
Jam estis kor' ĉe kor';
Kaj per solena beno
De l’ pastro en la fin'
Aŭgusto kaj Heleno
Jam estis edz' — edzin'.
En ĉarma harmonio
Ekvivis edz' — edzin',
Najbaroj kun envio
Rigardis lin kaj ŝin.
Sed baldaŭ edzo estis
Plej malfeliĉa hom',
Kaj jam tro ofte restis
Li ekster sia dom'.
Kaj fine eksedziĝis.
Aŭgusto kaj Helen';
Belul' ia aliĝis
Al ŝi en la ĝarden'.
Lin vidis en ĝardeno
Ekplaĉis li al ŝi.
Ŝi nomis sin Heleno,
Henrik' sin nomis li.
Kaj tiel plu, -el plu
Kaj tiel plu, -el plu