Nutras oni fajron…

Faras oni fajron,
Sed ĝi estingiĝas,
Ne burĝonas amo,
Kiu ne finiĝas.

Nutru, kara, nutru
Vian tristan fajron,
Por ke mi varmigu
Mian mildan manon.

Sonas kukolbirdo,
Jam mateno estas.
Benu Di’ vin, rozo,
Vi jam sola restas.

Ve, amo, ve, amo,
Malbena sufero,
Kial vi ne floris
Sur ĉiu branĉeto.

Sur ĉiu branĉeto,
Sur cedrofolio,
Por ke ŝiru amon
Ĉiu povra ulo.

Ankaŭ mi jam ŝiris,
Sed tiu velkadis,
Ne mildan kolombon,
Sed turton mi kaptis.

Megrakják a tüzet,
Mégis elaluszik.
Nincs az a szerelem,
Aki el nem múlik.

Rakd meg, babám, rakd meg
szomorú tüzedet,
hadd melegítsem meg
gyönge kezeimet.

Szól a kakukkmadár,
talán megvirrad már.
Isten veled, rózsám,
magad maradsz immár…

Szerelem, szerelem,
átkozott gyötrelem,
mért nem virágoztál
minden fa tetején?

Minden fa tetején,
cédrusfa levelén,
hogy szakasztott volna
minden szegénylegény.

Lám én szakasztottam,
el is hervasztottam,
szelíd galamb helyett
vadgalambot fogtam.

.

KantarViki