Ĉe luksa kafejo haltas knabin'
Ŝi estas siringo-florvendistin',
— Pordisto diras jen: “Forpontu vin!”
Florojn ĉi vendi ne licas knabin'!“

Knabino silente pluen iras
Florplena bukedo ektremas,
Ĉiele argente brilis la lum',
Knabino silente kantis nun:

Refreno:

Floro siringo, — malĝojas mia anim',
Floro siringo, — kial ne amas li min?
Floro siringo, — ho kial ne trovas mi lin?
Floro siringo, — konsolu min!

Post jaro pordisto salutegas
Per luksa aŭto iu venas
Eleganta knabin, elaŭtiĝas
Ho kiel belega! — Oni diras,
Nur la olda pordisto dirasi “Ĉiel'!”
Knabinon tiun mi konas iel!
“Dume li timante meditadis
Knabino silente kantadis:

Refreno